To Ξεπούλημα του νερού της Θεσσαλονίκη
| Η εναντίον της Ελλάδας επιβουλή |
Νερό,το πολυτιμότερο και πιο ζωτικό αγαθό πάνω στην γη για όλους μας και δυστυχώς οπως και πολλά άλλα αποτέλεσε στρατηγικό στόχο για τους επικυριάρχους και ενα ακόμα μέσο ελέγχου της ανθρωπότητας.
Βλέπετε, ό έλεγχος των υδάτινων πόρων,αυτόματα οδηγεί και στον έλεγχο του πληθυσμού και είναι ενα ακόμα όπλο υποταγής των λαών στις πολυεθνικές.
Οσοι πιστεύατε ,οτι το νερό είναι ενα αγαθό δωρεαν για όλους καλό είναι να αναθεωρήσετε,δεδομένου οτι τα παιχνίδια που.... παίζονται για τον έλεγχο ενος τετοιου στρατηγικού πόρου είναι πολλά.
Ειναι σίγουρο μάλιστα οτι έχετε ακούσει απο ειδικούς του είδους οτι ο επόμενος παγκόσμιος πόλεμος θα γίνει για το νερό και εννοείται οτι θα τον δημιουργήσουν οι ίδιοι που το έχουν υπο τον ελεγχό τους.
Βλέπετε, ό έλεγχος των υδάτινων πόρων,αυτόματα οδηγεί και στον έλεγχο του πληθυσμού και είναι ενα ακόμα όπλο υποταγής των λαών στις πολυεθνικές.
Οσοι πιστεύατε ,οτι το νερό είναι ενα αγαθό δωρεαν για όλους καλό είναι να αναθεωρήσετε,δεδομένου οτι τα παιχνίδια που.... παίζονται για τον έλεγχο ενος τετοιου στρατηγικού πόρου είναι πολλά.
Ειναι σίγουρο μάλιστα οτι έχετε ακούσει απο ειδικούς του είδους οτι ο επόμενος παγκόσμιος πόλεμος θα γίνει για το νερό και εννοείται οτι θα τον δημιουργήσουν οι ίδιοι που το έχουν υπο τον ελεγχό τους.
Που θέλω να καταλήξω?
Οτι αυτός ο πόλεμος έχει φτάσει και στην χώρα μας και συγκεκριμένα στην Θεσσαλονίκη.Απο πέρσι ακούγονται φήμες για ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ (Εταιρία Υδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης).
Από το 2001 η ΕΥΑΘ εισέρχεται στο χρηματιστήριο ,ενα αρχίσει η πώληση μετοχών τους σε ιδιώτες επενδυτές.
Κύριος διεκδικητής των μετοχών της ΕΥΑΘ είναι η γαλλική εταιρία SUEZ που ελέγχει ποσοστό άνω του 5% των μετοχών από τον Δεκέμβριο του 2008. Η SUEZ έχει μεγάλο κύκλο εργασιών και αποτελεί τη μεγαλύτερη επιχείρηση μεταξύ των «βαρόνων του νερού».
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΑΡΩΝΟΙ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ;
Η Γαλλία μπορεί να περηφανεύεται σαν πατρίδα της ιδιωτικοποίησης του νερού με τις «SUEZ» και «Vivendi Environnement» (μετονομασθεισα σε «VEOLIA Environnement») να είναι οι μεγαλύτερες παγκοσμίως ιδιωτικές επιχειρήσεις νερού.
Η «SUEZ» ελέγχει υπηρεσίες νερού σε 130 χώρες, έχει περίπου 115 εκατομμύρια πελάτες και 173.000 υπάλληλους. Η «Vivendi» έχει 110 εκατομμύρια πελάτες σε περισσότερες από 100 χώρες και 295.000 υπαλλήλους και ακολουθεί η «Thames Water» με 70 εκατομμύρια πελάτες.Κάθε μια από τις τρεις κορυφαίες επιχειρήσεις διαθέτει τεράστιους οικονομικούς πόρους, είναι μεταξύ των κορυφαίων 100 εταιριών στον κόσμο ενώ όλες μαζί είχαν εισόδημα (2001) 156.7 δις δολαρίων (την στιγμή που το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Βολιβίας στην οποίαν έχει προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση είναι 21,4 δις δολάρια). Το παζλ συμπληρώνεται με τις μικρότερες «Saur», «Bechtel Group, Inc», «American Water Works Co. Inc.» και «United Utilities PLC»
Όλα ξεκινάνε από τα δάνεια.
Ο λόγος που εξαπλώθηκαν όλες αυτές οι επιχειρήσεις ήταν οι πιέσεις που ασκήθηκαν από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.) και άλλους οργανισμούς σε μικρές χώρες ως αντάλλαγμα των δανείων.
Η έρευνα του ICIJ έδειξε ότι οι επιχειρήσεις νερού έχουν ενώσει τις δυνάμεις του για να δημιουργήσουν μια σειρά Διεθνών οργανώσεων, «δεξαμενών σκέψης», επιτροπών και φόρουμ (με τα στελέχη τους να παίζουν κυρίαρχο ρόλο) που προσπαθούν να κυριαρχήσουν ιδεολογικοπολιτικά. Ο βασικότερος από τους φορείς αυτούς «Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Νερού» (http://www.worldwatercouncil.org) ιδρύθηκε το 1996 από την Δ.Τ και τα Ηνωμένα Έθνη και οργανώνει παγκόσμιες διασκέψεις. Στο φόρουμ της Χάγης (Μάρτιος 2000) χαρακτηριστική ήταν η δήλωση ότι η λύση στο πρόβλημα «νερό» είναι να αντιμετωπιστεί όπως οποιαδήποτε άλλο προϊόν με διαχείριση του από τον ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς.
Η SUEZ εμπλέκεται σε σκάνδαλα και έχει οδηγήσει λαούς αρκετών χωρών σε εξέγερση ενάντια στις επιπτώσεις που είχε η διαχείριση των υδάτων. Τα δύο πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι στην Αργεντινή και στη Βολιβία. Στη Βολιβία, τον Σεπτέμβριο του 1999 αγοράζεται η διαχείριση του συστήματος ύδρευσης της πόλης Κοτσαμπάμπα. Πολύ γρήγορα τα τιμολόγια παρουσιάζουν αύξηση της τάξης του 200-300 % με την παράλληλη μόλυνση του νερού λόγω της κακοδιαχείρισης του δικτύου. Αμέσως ξεσπούν διαμαρτυρίες από τους κατοίκους και μετά από βίαιη αντίδραση αναγκάζουν την κυβέρνηση να ανακαλέσει την πώληση και να αποσύρει τον νόμο που επιτρέπει την ιδιωτικοποίηση του νερού, καθώς και να παραδώσει τη διαχείριση των υδάτων στους πολίτες. Το 2005 ξεκίνησε η δεύτερη διαμάχη, αυτή τη φορά στην πόλη Ελ Άλτο ενάντια στη SUEZ. Η εταιρεία είχε αναγκάσει 200.000 κατοίκους να μείνουν χωρίς νερό, αφού δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα υπέρογκα τέλη σύνδεσης. Το ίδιο συνέβη και στην Αργεντινή, όπου η SUEZ κατείχε το 40% του νερού.
Επιστρέφοντας στο τι συμβαίνει στην Θεσσαλονίκη,σύμφωνα με το σωματείο των εργαζομένων στην ΕΥΑΘ το ξεπούλημα του νερού της πόλης ,είχε ξεκινήσει απο την κυβέρνηση Σημίτη,συνεχίστηκε επι Καραμανλή ,όπου ο σημερινός πρωθυπουργός ως αντιπολίτευση είχε πει « Οι υδάτινοι πόροι δεν ιδιωτικοποιούνται».
οπως και το
Το ΠΑΣΟΚ δεσμεύεται ως αυριανή Κυβέρνηση να ακυρώσει την διαδικασία ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ.
Βέβαια ,δεν πιστεύω να περιμένατε να το τηρήσουν,μόλις εγιναν κυβέρνηση.
Στις 2 Ιούνη ανακοινώθηκε ότι θα διατεθεί το 23% των μετοχών της ΕΥΑΘ στο χρηματιστήριο αλλά το management θα μείνει στο κράτος,ενω επτά ημέρες μετά ο κ. Παπακωνσταντίνου δήλωσε ότι “είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο να παραχωρηθεί το management της ΕΥΑΘ”….
Σήμερα στο Δημόσιο ανήκει:
- το 61% της «ΕΥΔΑΠ Α.Ε.» και το 74% της «ΕΥΑΘ Α.Ε.»
Οπως αναφέρουν οι εργαζόμενοι :
" Η ΕΥΑΘ δεν είναι άλλη μια ζημιογόνος ΔΕΚΟ, είναι μία από τις ελάχιστες κερδοφόρες που υπάρχουν σήμερα, δεν επιχορηγείται από το Ελληνικό Δημόσιο, δεν έχει ελλείμματα, έχει οικονομική αυτάρκεια.
Εύλογα λοιπόν αναρωτιόμαστε, γιατί να πουληθεί μια κερδοφόρα εταιρεία που σε 3-4 χρόνια από την κερδοφορία της, το Ελληνικό Δημόσιο θα εισπράξει περισσότερα χρήματα από ότι πουλώντας την σήμερα; "
Ετσι λοιπον με το πρόσχημα της καλύτερης λειτουργίας της αγοράς και με την σύμφωνη γνώμη και προτροπή του ΔΝΤ, η κυβέρνηση προχωράει στην ιδιωτικοποίηση και ως εκ τούτου στην δημιουργία μονοπωλίου , σχεδιάζοντας τη δημιουργία μιας εταιρείας «ομπρέλα», με την ονομασία «Ελληνικά Νερά Α.Ε.» κάτω από την οποία θα ενταχθούν η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ και άλλες εταιρείες ύδρευσης της χώρας για να μπορέσουν να πουληθούν ως πακέτο στις πολυεθνικές του νερού SUEZ, VEOLIA και RWE.
Με την δημιουργία μονοπωλίου όμως, καταλήγουμε στην αύξηση της τιμής του νερού,οπως συνέβη και με τις άλλες χώρες ,των οποίων τα δίκτυα ύδρευσης ανήκουν σε ιδιωτικές εταιρίες.
Στην Αγγλία αυξήθηκε κατά 245% η τιμή του νερού από το 1989 – όταν τα δίκτυα ύδρευσης ιδιωτικοποιήθηκαν – έως το 2006,ενώ στην Γαλλία κατά 30 %.Οπως καταλάβατε ,θα πούμε το νερό νεράκι.
Aλλωστε ,όπως είπε και ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, James Wolfensohn, το νερό δεν πρέπει να ανήκει στο κράτος, αλλά να είναι ιδιωτικό. Μάλιστα δήλωσε ότι «Το μεγαλύτερο πρόβλημα με το νερό είναι η σπατάλη του, επειδή δεν τιμολογείται υψηλά.»
Μηπως τελικά έχουμε ήδη χάσει μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας ,αφού δεν θα έχουμε στην κατοχή μας,τους φυσικούς μας πόρους ;
Οτι αυτός ο πόλεμος έχει φτάσει και στην χώρα μας και συγκεκριμένα στην Θεσσαλονίκη.Απο πέρσι ακούγονται φήμες για ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ (Εταιρία Υδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης).
Από το 2001 η ΕΥΑΘ εισέρχεται στο χρηματιστήριο ,ενα αρχίσει η πώληση μετοχών τους σε ιδιώτες επενδυτές.
Κύριος διεκδικητής των μετοχών της ΕΥΑΘ είναι η γαλλική εταιρία SUEZ που ελέγχει ποσοστό άνω του 5% των μετοχών από τον Δεκέμβριο του 2008. Η SUEZ έχει μεγάλο κύκλο εργασιών και αποτελεί τη μεγαλύτερη επιχείρηση μεταξύ των «βαρόνων του νερού».
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΑΡΩΝΟΙ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ;
Η Γαλλία μπορεί να περηφανεύεται σαν πατρίδα της ιδιωτικοποίησης του νερού με τις «SUEZ» και «Vivendi Environnement» (μετονομασθεισα σε «VEOLIA Environnement») να είναι οι μεγαλύτερες παγκοσμίως ιδιωτικές επιχειρήσεις νερού.
Η «SUEZ» ελέγχει υπηρεσίες νερού σε 130 χώρες, έχει περίπου 115 εκατομμύρια πελάτες και 173.000 υπάλληλους. Η «Vivendi» έχει 110 εκατομμύρια πελάτες σε περισσότερες από 100 χώρες και 295.000 υπαλλήλους και ακολουθεί η «Thames Water» με 70 εκατομμύρια πελάτες.Κάθε μια από τις τρεις κορυφαίες επιχειρήσεις διαθέτει τεράστιους οικονομικούς πόρους, είναι μεταξύ των κορυφαίων 100 εταιριών στον κόσμο ενώ όλες μαζί είχαν εισόδημα (2001) 156.7 δις δολαρίων (την στιγμή που το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Βολιβίας στην οποίαν έχει προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση είναι 21,4 δις δολάρια). Το παζλ συμπληρώνεται με τις μικρότερες «Saur», «Bechtel Group, Inc», «American Water Works Co. Inc.» και «United Utilities PLC»
Όλα ξεκινάνε από τα δάνεια.
Ο λόγος που εξαπλώθηκαν όλες αυτές οι επιχειρήσεις ήταν οι πιέσεις που ασκήθηκαν από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.) και άλλους οργανισμούς σε μικρές χώρες ως αντάλλαγμα των δανείων.
Η έρευνα του ICIJ έδειξε ότι οι επιχειρήσεις νερού έχουν ενώσει τις δυνάμεις του για να δημιουργήσουν μια σειρά Διεθνών οργανώσεων, «δεξαμενών σκέψης», επιτροπών και φόρουμ (με τα στελέχη τους να παίζουν κυρίαρχο ρόλο) που προσπαθούν να κυριαρχήσουν ιδεολογικοπολιτικά. Ο βασικότερος από τους φορείς αυτούς «Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Νερού» (http://www.worldwatercouncil.org) ιδρύθηκε το 1996 από την Δ.Τ και τα Ηνωμένα Έθνη και οργανώνει παγκόσμιες διασκέψεις. Στο φόρουμ της Χάγης (Μάρτιος 2000) χαρακτηριστική ήταν η δήλωση ότι η λύση στο πρόβλημα «νερό» είναι να αντιμετωπιστεί όπως οποιαδήποτε άλλο προϊόν με διαχείριση του από τον ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς.
Η SUEZ εμπλέκεται σε σκάνδαλα και έχει οδηγήσει λαούς αρκετών χωρών σε εξέγερση ενάντια στις επιπτώσεις που είχε η διαχείριση των υδάτων. Τα δύο πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι στην Αργεντινή και στη Βολιβία. Στη Βολιβία, τον Σεπτέμβριο του 1999 αγοράζεται η διαχείριση του συστήματος ύδρευσης της πόλης Κοτσαμπάμπα. Πολύ γρήγορα τα τιμολόγια παρουσιάζουν αύξηση της τάξης του 200-300 % με την παράλληλη μόλυνση του νερού λόγω της κακοδιαχείρισης του δικτύου. Αμέσως ξεσπούν διαμαρτυρίες από τους κατοίκους και μετά από βίαιη αντίδραση αναγκάζουν την κυβέρνηση να ανακαλέσει την πώληση και να αποσύρει τον νόμο που επιτρέπει την ιδιωτικοποίηση του νερού, καθώς και να παραδώσει τη διαχείριση των υδάτων στους πολίτες. Το 2005 ξεκίνησε η δεύτερη διαμάχη, αυτή τη φορά στην πόλη Ελ Άλτο ενάντια στη SUEZ. Η εταιρεία είχε αναγκάσει 200.000 κατοίκους να μείνουν χωρίς νερό, αφού δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα υπέρογκα τέλη σύνδεσης. Το ίδιο συνέβη και στην Αργεντινή, όπου η SUEZ κατείχε το 40% του νερού.
Επιστρέφοντας στο τι συμβαίνει στην Θεσσαλονίκη,σύμφωνα με το σωματείο των εργαζομένων στην ΕΥΑΘ το ξεπούλημα του νερού της πόλης ,είχε ξεκινήσει απο την κυβέρνηση Σημίτη,συνεχίστηκε επι Καραμανλή ,όπου ο σημερινός πρωθυπουργός ως αντιπολίτευση είχε πει « Οι υδάτινοι πόροι δεν ιδιωτικοποιούνται».
οπως και το
Το ΠΑΣΟΚ δεσμεύεται ως αυριανή Κυβέρνηση να ακυρώσει την διαδικασία ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ.
Βέβαια ,δεν πιστεύω να περιμένατε να το τηρήσουν,μόλις εγιναν κυβέρνηση.
Στις 2 Ιούνη ανακοινώθηκε ότι θα διατεθεί το 23% των μετοχών της ΕΥΑΘ στο χρηματιστήριο αλλά το management θα μείνει στο κράτος,ενω επτά ημέρες μετά ο κ. Παπακωνσταντίνου δήλωσε ότι “είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο να παραχωρηθεί το management της ΕΥΑΘ”….
Σήμερα στο Δημόσιο ανήκει:
- το 61% της «ΕΥΔΑΠ Α.Ε.» και το 74% της «ΕΥΑΘ Α.Ε.»
Οπως αναφέρουν οι εργαζόμενοι :
" Η ΕΥΑΘ δεν είναι άλλη μια ζημιογόνος ΔΕΚΟ, είναι μία από τις ελάχιστες κερδοφόρες που υπάρχουν σήμερα, δεν επιχορηγείται από το Ελληνικό Δημόσιο, δεν έχει ελλείμματα, έχει οικονομική αυτάρκεια.
Εύλογα λοιπόν αναρωτιόμαστε, γιατί να πουληθεί μια κερδοφόρα εταιρεία που σε 3-4 χρόνια από την κερδοφορία της, το Ελληνικό Δημόσιο θα εισπράξει περισσότερα χρήματα από ότι πουλώντας την σήμερα; "
Ετσι λοιπον με το πρόσχημα της καλύτερης λειτουργίας της αγοράς και με την σύμφωνη γνώμη και προτροπή του ΔΝΤ, η κυβέρνηση προχωράει στην ιδιωτικοποίηση και ως εκ τούτου στην δημιουργία μονοπωλίου , σχεδιάζοντας τη δημιουργία μιας εταιρείας «ομπρέλα», με την ονομασία «Ελληνικά Νερά Α.Ε.» κάτω από την οποία θα ενταχθούν η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ και άλλες εταιρείες ύδρευσης της χώρας για να μπορέσουν να πουληθούν ως πακέτο στις πολυεθνικές του νερού SUEZ, VEOLIA και RWE.
Με την δημιουργία μονοπωλίου όμως, καταλήγουμε στην αύξηση της τιμής του νερού,οπως συνέβη και με τις άλλες χώρες ,των οποίων τα δίκτυα ύδρευσης ανήκουν σε ιδιωτικές εταιρίες.
Στην Αγγλία αυξήθηκε κατά 245% η τιμή του νερού από το 1989 – όταν τα δίκτυα ύδρευσης ιδιωτικοποιήθηκαν – έως το 2006,ενώ στην Γαλλία κατά 30 %.Οπως καταλάβατε ,θα πούμε το νερό νεράκι.
Aλλωστε ,όπως είπε και ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, James Wolfensohn, το νερό δεν πρέπει να ανήκει στο κράτος, αλλά να είναι ιδιωτικό. Μάλιστα δήλωσε ότι «Το μεγαλύτερο πρόβλημα με το νερό είναι η σπατάλη του, επειδή δεν τιμολογείται υψηλά.»
Μηπως τελικά έχουμε ήδη χάσει μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας ,αφού δεν θα έχουμε στην κατοχή μας,τους φυσικούς μας πόρους ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου