Να ποιος είναι ο κρατικοδίαιτος δημοσιογράφος του Αλαφούζου και διευθυντής του ΣΚΑΙ - εξ-υπηρέτης των τραπεζών
ανεξάρτητος «δημοσιογράφος», που δεν έγινε ποτέ μέλος της Ενωσης Συντακτών, ξεκίνησε την καριέρα του το 1983 από το Γραφείο Τύπου του τότε αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Οικονομίας Κωστή Βαΐτσου, παρέμεινε για λίγο καιρό στο υπουργείο επί Κώστα Σημίτη και μετακόμισε στη συνέχεια στην Εμπορική Τράπεζα, σε οργανική θέση και επί διοικήσεως Αδαμάντιου Πεπελάση προήχθη στον βαθμό του διευθυντή. Από την Εμπορική μετατάχθηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος παραμένοντας δίπλα στον Λουκά Παπαδήμο επί σειρά ετών. Εν τω μεταξύ η σχέση του με τον Αδ. Πεπελάση τον οδήγησε στο συγκρότημα Λαμπράκη και συγκεκριμένα στο «Βήμα», όπου...
ξεκίνησε τη «δημοσιογραφική» του καριέρα, κατά τη διάρκεια της οποίας απογειώθηκαν οι πολιτικές του μεταλλάξεις, σύμφωνα πάντα με τις εκλογικές - κομματικές επιταγές, ενώ επί Βρανόπουλου πέρασε ένα φεγγάρι και από την Ενωση Ελληνικών Τραπεζών. Κάθε φορά που εναλλασσόταν η πολιτική εξουσία, ο Μπάμπης πηγαινοερχόταν από το «Βήμα» στην «Καθημερινή», από εκεί ξανά στο «Βήμα» και ξανά πίσω στην «Καθημερινή», όπου διέπρεψε κοντά στον Γιάννη Αλαφούζο. Διατηρώντας την οργανική του θέση στην Εμπορική, επί διοικήσεως Γιάννη Στουρνάρα, πιέστηκε να αρχίσει να δουλεύει για την τράπεζα όπου εξακολουθούσε να κατέχει θέση διευθυντού. Την ίδια περίοδο ήταν διευθυντής του οικονομικού τμήματος της «Καθημερινής» (στα μέσα και στα έξω δηλαδή) και προτίμησε να παραιτηθεί από την Εμπορική και να προσφέρει τις υπηρεσίες του στη Eurobank, όπου προσελήφθη «πουλώντας» τα χρήσιμα κονέ του στην Τράπεζα της Ελλάδος και στο πολιτικό σύστημα. Ούτε αυτό στάθηκε ικανό να αναχαιτίσει τις φιλοδοξίες του Μπάμπη, που τα παράτησε ξανά για να επιστρέψει στο συγκρότημα του Φαλήρου ως διευθυντής στον ΣΚΑΪ του Γιάννη Αλαφούζου. Από κει και πέρα διαπρέπει, στο κάρφωμα και στο γλείψιμο, από τους ελάχιστους που διασώθηκαν σε κάθε επιχείρηση-σκούπα του συγκροτήματος. Ο πρώην συνεργάτης Σημίτη ήταν ο πρώτος που τον κατηγόρησε δημόσια. Ο δήθεν αριστερός προοδευτικός έγινε ο σκληρότερος νεοφιλελεύθερος υμνητής του νεότερου καραμανλισμού, υμνητής του συστήματος Ρουσόπουλου, του Πάκη και των προστατευόμενων του Φαλήρου. Ε, και ο Ριρής αντάμειψε το αφεντικό του. Δωρεάν άδεια του έδωσε για τον σταθμό του και άπειρες κρατικές χορηγίες. Μία εξ αυτών το 2008-2009 από τον ΟΠΑΠ, ύψους 7 εκατ. ευρώ. Το παρατσούκλι (χλωμό πρόσωπο) κατ’ ουσία αντιπροσώπευε την πολλαπλή αντιφατικότητα των ρόλων που αναλάμβανε, πάντα σε σχέση με τη δράση του στα «μέσα σκοτεινά δωμάτια» της εξουσίας αλλά και την εμπλοκή του στο κυβερνητικό, πολιτικό και δημοσιογραφικό παρασκήνιο. Ο «νονός» του, ο παλαίμαχος αλλά αειθαλής Νίκος Νικολάου, όμως, ως έμπειρος παίκτης της πολιτικής και δημοσιογραφικής αγοράς αλλά και της οικονομικής «πιάτσας», είχε διακρίνει και ορισμένα άλλα πολύ αξιοπρόσεκτα χαρακτηριστικά που συγκέντρωνε πάνω του ο «βαφτιστικός» του.
Είναι γεγονός ότι μπορούσε να κάνει δίχως ενδοιασμούς και άλλες συναισθηματικές ενστάσεις «αστικού τύπου» τη βρόμικη δουλειά για τις κάθε φορά ανάγκες ή ψυχώσεις του εκάστοτε αφεντικού του… Και όλα αυτά,με την παλιά καλή συνήθεια της «στοχοπροσήλωσης»! Παρ’ όλα αυτά το όπλο της προσωπικής του ίντριγκας τον έχει οδηγήσει σε ένα καθεστώς ιδιότυπης απομόνωσης στην εφημερίδα με την οποία συνεργάζεται και στην οποία δεν του προσφέρεται επαρκής και προβεβλημένος χώρος για να αναπτύσσει τα «επιχειρήματά» του υπέρ του ΔΝΤ, όπως το κάνει καθημερινά με τη βοήθεια της κυρίας Κοσιώνη. Κάτι προφανώς γνωρίζει ο διευθυντής της «Καθημερινής» Αλέξης Παπαχελάς και φυλάει… Θερμοπύλες. Αλλωστε, όλοι οι άνθρωποι της αγοράς αναγνώρισαν και κατέγραψαν συμπεριφορές από την κοινή τους εμφάνιση με τονεπικεφαλής της MIG Ανδρέα Βγενόπουλο - ο ένας είχε συμπεριφορά δημοσιογράφου με αποστασιοποιημένη συμπεριφορά αντιμετώπισης του μονολόγου του δυναμικού επιχειρηματία, ο άλλος λειτουργούσε ως «κνίτης» σε διατεταγμένη υπηρεσία. Κάποτε το αντικείμενο του πάθους του ήταν το… Κόμμα. Μετά, τα αφεντικά και το…σεντούκι τους!
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου